Luigi Milani ( Italië)

Ideeën  zitten in de lucht, klaar om geplukt te worden. Ik testte verschillende manieren van kunst, maar niets bracht me de emotie waarop ik wachtte.

Anderen brachten mij die emotie wel, maar bleken een kopie te zijn van andere artiesten.

Tot als dan ik op een dag, de fiets van mijn vrouw ter reparatie aanbood bij de fietsenmaker. De monteur was een gebruikte band aan het wisselen. Ik nam de oude band in mijn handen en voelde alsof hij met mij begon te rennen . Ik was een dorstige reiziger en zag een oase ver weg.  Ik dacht aan wie deze fietsband toebehoorde. Was het iemand die ging werken, of  van een moeder die haar kind naar school begeleide, of boodschappen ging doen? Dit materiaal moest als afval beschouwd worden, om te worden weggegooid. Ik heb er lang naar gekeken, een band vol met verhalen en emoties. Voldoende om het aan te raken, en er iets mee te gaan doen.